“Watblieft?”
“Kun je dat nog eens herhalen?”
Het waren zinnen die Arne dagelijks hoorde.
Hij ergerde er zich een beetje aan en ja, hij werd er soms onzeker van.
Dan moest hij een presentatie geven voor zijn werk en streste hij al dagen op voorhand. Want welke indruk laat je na bij die klant als hij je amper kan verstaan.
“Je praat zo stil,” zei iemand hem eens
Vertel hem iets nieuws, dat hij nog maar duizend keer gehoord of zo.
“Tja, ’t is een beetje saai om naar je te luisteren. Je stem klinkt zo monotoon,” zei een ander ooit eens als feedback op één van die beruchte presentaties.
Allé hopla, dat kan er ook nog bij.
“Ik begrijp je niet zo heel goed,” zei de vrouw aan de kassa voor de zoveelste keer toen hij vroeg om een rol vuilniszakken die achter de kassa bewaard worden.
Bij iedere opmerking voelde Arne zich moedelozer worden. Hij had hoe langer hoe minder zin om te praten. Wat voor zin had het ook, mensen verstonden hem toch niet.
Beetje bij beetje werd Arne ook echt stiller
❌Tijdens gesprekken, zelfs met vrienden die hij al jaren kende, hield hij zich steeds meer op de achtergrond.
❌Telefoneren ging hij meer en meer vermijden.
❌ Hij deed zijn boodschappen steeds meer online, zodat hij niets meer mondeling moest bestellen.
❌ Bij de bakker wees hij gewoon het brood aan dat hij wou, afrekenen en weg.
❌En die verdomde meetings op zijn werk ging hij meer en meer haten.
Meer en meer verdween Arne in het decor.
De spanning die hij voelde, deed er natuurlijk geen goed aan
Onbewust verergerde hij de situatie.
Hij sprak nog meer monotoon, nog meer binnensmonds en nog stiller.
Niet omdat hij dat wou.
Wel omdat hij zijn kaken nóg meer op elkaar ging klemmen.
Je leest het goed, nóg.
Want die geklemde kaken waren eigenlijk van in het begin al de oorzaak van al zijn ergernis.
Arne was een kaakklemmer.
Hij spande zijn kauwspieren zodanig hard op elkaar, dat hij zijn mond tijdens het spreken amper opende.
No wonder, dat er amper klank uitkwam. Hij hield zijn woorden en stem gewoon gevangen. En dus was hij moeilijk verstaanbaar en klonk hij stil en monotoon.
En hij was die monotone stem echt gaan haten.
Hij wou er iets aan doen.
Trouwens, het is nog eens niet zo gek dat kaakklemmen
Spanning zet zich namelijk vrijwel onmiddellijk op de kaken.
Geloof je het niet?
Stel je dan even het volgende voor:
Je hebt een heel belangrijke afspraak.
Tegen je wil in ben je eigenlijk al net iets te laat vertrokken om nog goed op tijd aan te komen. Uiteraard beland je voor het ene rode licht naar het andere. Net als je de autosnelweg oprijdt, hoor je op de radio dat er een monsterfile staat in de richting waar jij heen moet. En jawel, na een paar honderd meter sta je volledig stil op de autostrade. Je ziet de minuten wegtikken en je wordt zenuwachtig. Meer zelfs: jouw frustratie bereikt het kookpunt.
Kan je het je voorstellen?
Voel je het al een beetje in je kaken?
Iets wat je trouwens duidelijk kan zien, vooral bij mannen: een opwellende kauwspier. Je ziet de spier dan opspringen ter hoogte van de wangen.
Dat is dus een teken van stress of frustratie.
Ik moet zeggen, Arne had een zeer goed ontwikkelde kauwspieren. Zo’n paar die goed getraind waren om zijn stem en woorden gevangen te houden.
Let’s tackle this
Een eerste stap is het bewustworden.
Word je er bewust van dat je je kaak soms onder spanning zet.
Misschien voel je soms pijn, misschien heeft je partner wel al eens over tandenknarsen geklaagd of misschien voel je het maar heel lichtjes.
Hoe dan ook, heb je pijn in je kaken, klink je soms stil, monotoon, onduidelijk of binnensmonds?
Check hoe het met je kaak gesteld is en ontspan.
Dat kan heel eenvoudig, door je kiezen van elkaar te halen.
Zorg ervoor dat je kiezen elkaar niet raken en je tong ontspannen in je mond ligt.
Als vanzelf zal je kin wat meer naar onder gaan hangen en ontspannen die hardnekkige kauwspieren.
Check doorheen de dag regelmatig hoe het met je kaak gesteld is.
Met andere woorden, haal die kiezen regelmatig eens van elkaar.
Na een tijdje zal je merken hoe hardnekkig de spanning in je kaak is.
Je kauwspieren zullen namelijk snel weer in hun ‘gewoontestand’ springen (behoorlijk gespannen dus) en je kiezen zullen dan ook weer snel op elkaar klemmen.
Je kan die gewoonte maar doorbreken, door je heel regelmatig doorheen de dag bewust te worden van de spanning in je kaakspieren en ze bewust te ontspannen.
Wil je actief oefenen op soepele kaak en dus duidelijk en vooral met intonatie kunnen spreken?
>> Download dan gratis deze kaaklosmaakoefeningen <<